Erase

Erase. Delete. Mga few years na din akong nag dedelete ng mga pictures at post sa FB ko. Naka untagged na din ako sa mga pictures at dinelete ko lahat ng friends ko sa FB, pati mga chats. Hindi rin ako pwedeng iadd o ifollow o imessage request. I think I've almost completely cut ties with my old self pero parang hindi parin, obviously... With no memories to look back to and no people to talk to I thought I'd carry on just well. 

Few months back (April 2022)  nag team building kami ng mga kawork ko, its the first time din na nakita ko sila since remote ang work namin. Nagpunta kami sa batangas nag rent ng house. That time I felt so empty. I'm surrounded with people, with strangers and yet I felt so empty inside. Napayosi pa nga ako non, after being clean since 2018. Pinilit ko magpakita na nag eenjoy ako, that I was okay. But come the next day which is yung check up ko with my Psychiatrist, nag break down ako. I broke down and cried. After that pinalitan ang gamot ko which I'm still taking up to now. Tingin ko maganda naman yung reaction ko sa gamot ko kasi mas kalmado ako ngayon though tinaasan yung dosage ko, siguro dahil din sa tinaasan dosage ko. Hindi na ko nagkakaroon ng suicidal ideation di tulad dati na almost everyday naiisip ko yon and natatakot na ko sa sarili ko. Na minsan ayoko ng lumabas dahil baka kung ano gawin ko at ayoko ng magising dahil ang shit lang ng buhay ka. Pero ngayon mas kalmado na lahat. Not perfect pero at least I'm getting by just fine.

Anyway naisip ko lang na isulat tong entry na to na matagal ko ng pinaplano talaga. Marami pa kong di nadedelete na pictures sa FB but I'm working on it. The more I erase people and memories, the more I feel empty like wala akong identity. Pero naiisip ko na mabuti na din yon na makalimutan ko yung nakaraan para maging ok ako sa future...

Sayonara.