Let Dreams Be Dreams

Late post or lets say late update sa life ko hahaha

Let dreams be dreams?

Last year 2021 nagplaplano ako to go for bachelors degree after ko mag vocational course sa Benilde. Gusto ko pa nga sana kumuha ng Animation Degree sa Benilde. Pero after thinking about it mas gusto ko mag Fine Arts. So fast forward application process and all, natanggap yung admission ko for Fine Arts sa University of the East. Bachelor of Fine Arts Major in Visual Communication. Enrollment nalang hinihintay. After ilang ulit na pag balik sa uni at palitan ng emails nawalan ako ng gana...

Gusto ko kasi mag free section dahil full time ako nag wowork pero super late na ng enrollment tapos naisip ko 5 days parin akong papasok kahit pa hindi ako regular student. Parang hindi ko kaya yon kaya naisip ko na wag na tumuloy...

Sayang kasi andami ko ng ginawa and all tapos biglang aayaw din ako. Then fast forward ulit pinaretrieve sakin mga documents ko. Isa din sa nawalan ako ng gana yung sabi ng Dean na di ko matatapos in 4 years yung degree kung di ako regular student.

So ayun let dreams be dreams nalang talaga siguro.

Pero naisip ko mag ETEEAP nalang kaso gusto ko kasi talaga mag arts degree.

If ever na mag ETEEAP ako English or Communication degree ang pwede sakin. Ang maganda lang don 1 year lang matatapos ko na daw.

I dont know. Nawalan ako ng gana mag aral. Sa ngayon nag hahanap ako ng work sa arts/design kahit wala pa kong portfolio. Browse lang ako ng browse sa jobstreet at indeed.

Anyway... Life goes on.

Another Life Changing Event

Hindi talaga ako makapagkeep ng maayos na blog kahit kelan hahaha

either im so busy sa ibang bagay o nakakalimutan ko nalang

kahit yung blog ko ng college hindi ko rin naman nakeep but anyway matindi naman yung wrong grammar ko don so wag ng balikan

"Another Life Changing Event"

actually december 2021 pa nangyari tong "Major" event na to, but i will try my best na hindi na pahabain at isummarize nalang kasi inaatake na naman ako at need ko na uminom ng gamot pero tinatamad pa ko.

After several years na kinakaya ko at nauuwi lang sa simpleng term na "kadramahan" ay finally na diagnose ako na may Severe Depression at PTSD at nag gagamot ako ngayon. 3 yung gamot ko. Somehow naman nag ok yung pakiramdam ko pero andyan parin sya.

Nung una ayokong uminom ng gamot kasi natatakot akong maging dependent. Ilang beses din ako pinag sabihan dati na pumunta na ko ng psychiatrist pero feeling ko naooffend ako pag sinasabihan ng ganon saka feeling ko ayaw na ng mga tao na makinig sa mga "drama" ko kaya sinasabi nila na magpapsychiatrist ako. Feeling ko hindi naman ako baliw kasi ganun ang tingin ko sa mga nagpupunta sa ganon at lalong ayoko maconfine sa hospital ng mga baliw.

Until recently i decided na kumuha ng vocational course (6months) sa animation sa DLS-CSB na may mga nakilala ako na going through the same condition at yun din yung nag bigay lalo ng lakas ng loob sakin na magpunta na talaga kasi hindi na biro yung mga nangyayari at naiisip ko.

Base sa assessment sakin ng psychiatrist, bata pa ko meron na kong depression, tapos lumala, kaya eto ko ngayon may Severe Depression o yun tinatawag na Major/Clinical Depression in other terms tapos may PTSD pa. Not only that gusto akong iconfine sa psychiatric ward ng doctor kasi baka daw mag attempt na naman ako, pano kung mag success ako. Pero thankfully pumayag naman na wag na dahil ayoko talaga. Wala din kasi akong support dahil hindi alam ng kahit sino sa family ko yung about dito. Oops nag alarm na yung para sa gamot ko ngayong gabi. need na need na talaga kasi inaatake ako ng anxiety pag gabi.. brb~

a few moments later~

so yun binigyan ako ng mga gamot at ilang beses din ako nagpalit ng gamot at ng dosage kasi parang walang umeepekto sakin

katulad ngayon ilang linggo na akong malungkot, iritable at laging may iniisip. iniisip ko yung taong nakilala ko nung 2013 na ginawan ko din ng blog. gusto ko kasi syang hanapin, makipag connect sa kanya for some reason. ewan ko ba. nag chat at email ako sa dalawang email address nya, hinanap ko yung number nya sa back up ng dati kong phone, naghanap sa facebook, twitter, viber, google, mga taong may connection sa kanya pero ni isang picture nya wala akong makita. alam ko naman lilipas din to kasi nakamove on na talaga ako sa kanya noon pa pero for some reason talagang gusto ko syang kamustahin. may asawa at anak na ba sya? buhay pa ba sya? nasa ibang bansa na ba sya? o probinsya kaya? nakasurvive ba sya sa pandemic? iniisip ko nga ulit na bumalik ng call center para magbakasali na makita sya ulit pero hindi na kasi dun papunta yung buhay ko. hindi na sa call center... sana one day maisip nya na kamustahin ako. alam ko malabo pero sana lang naman.

anyway balik tayo, so dati PWD ako dahil sa orthopedic disability, pero nung nag renew ako, psychosocial disability na nakalagay. sobrang mahal ng gamot tapos monthly din ang check up ko. sa ngayon tatlo ang gamot ko, antidepressant, antipsychotic, at anxiolytic. hopefully hindi na madagdagan kaya sana naman kumalma na tong pag iisip ko sa taong nakilala ko ng 2013 para naman sa next check up ko maganda yung sasabihin ko sa psychiatrist ko. kasi pag hindi na naman, ay nako baka taasan dosage ko o baka magpalit ako ng gamot, o madagdagan. umiiyak na wallet ko pero para maging ok ako kelangan talaga. alam ko naman mas ok na ko ngayon kesa dati, mas may clarity ako. kagabi may suicidal ideation na naman ako dahil sa kakaisip kay 2013, as if naman na iniisip din nya ko. eh wala nga syang pakelam sakin haha

so ayon.. sana maging ok na ko... :)